Osmanlı Türkçesi Sözlüğü. 2008.
mensûbîn — (A.) [ ﻦﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ] mensuplar … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MENSUBÎN — (Mensub. C.) Mensublar. Mensub ve alâkadar olanlar. Bir daire veya yerin adamları … Yeni Lügat Türkçe Sözlük